اثر شش هفته تمرینات هاپینگ بر روی تعادل پویای ورزشکاران دارای بی ثباتی عملکردیمچ پا

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرینات هاپینگ بروی تعادل پویای ورزشکاران جوان دارای بی­ثباتی عملکردی مچ پا بود. به همین منظور، تعداد 30 جوان پسر ورزشکار دارای بی­ثباتی عملکردی مچ پا با میانگین و انحراف استاندارد وزن 50/11±96/73 کیلوگرم، قد24/8±95/180سانتی متر، سن 46/1±16/22 سال و نمرۀ بی­ ثباتی 31/2±20 در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری شامل گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی شش هفته برنامۀ تمرینی را که از شش نوع تمرینات هاپینگ برگرفته شده بود، انجام دادند. قبل و بعد از اجرای شش هفته برنامۀ تمرینی، تعادل پویای آزمودنی­ ها به واسطۀ تست تعادل ستاره اندازه­ گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده­ ها از روش آمار توصیفی، تی مستقل و تی زوجی در سطح معناداری 95 درصد با آلفای 05/0 ≥ α استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات هاپینگ موجب افزایش معناداری در فاصلۀ دستیابی آزمودنی­ ها در هر هشت جهت تست گردش روی ستاره شد. میزان پیشرفت به ترتیب در جهات قدامی داخلی، خارجی، قدامی، خلفی داخلی، قدامی خارجی، داخلی، خلفی، خلفی خارجی بود. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می­ شود به دلیل نیاز ویژۀ افراد دارای بی­ ثباتی عملکردی مچ پا به تعادل پویا در مهارت­ های ورزشی و همچنین به عنوان یک عامل مهم توانبخشی در طراحی برنامه­ های تمرینی و بازتوانی، از مزایای برنامۀ تمرین هاپینگ استفاده شود.